35. I need U boy

- Zaproszenie? Karta członkowska? - wielki, przypakowany mężczyzna zlustrował go wzrokiem na bramce. Nie podobało mu się te spojrzenie, nie przywykł do takiego czegoś, a teraz dodatkowo nie miał nastroju. Wysunął z kieszeni swoją kartę, na co wielkolud chyba już przekonany, wpuścił go do środka, życząc miłej nocy. Tsa. To były najbardziej stresujące sekundy w jego życiu, wnętrzności chyba mu się powykręcały na wszystkie strony, starał się jednak zachować poważny, pewny siebie wyraz twarzy.

Podszedł do młodego chłopaka, który siedział za biurkiem. Przywitał się, uśmiechając uroczo, po czym wręczył mu kartkę z pytaniami. Nieco niepewnie ją wypełnił, oddając. Nie rozumiał jak ten biznes tutaj funkcjonował, słyszał o tym miejscu tylko kilka razy, niezbyt go zajmowały. Na ten moment tego żałował, może poczułby się pewniej.

Zaprowadzono go do eleganckiej, wielkiej sali, gdzie były odgrodzone od siebie pokoje, stoliki... Nie wiedział nawet, jak miałby to nazwać. Może loże? Nieistotne. Posadzili go w jednej, po czym poprosili o chwilkę, na co on tylko skinął głową. W duchu modlił się, by to były tylko jego urojenia, że wcale on się tutaj nie pojawi. Nie pasował tutaj. Jego mały, słodki Tae teraz pewnie  spał słodko śliniąc poduszkę, nie? Musiał...

- Dobry wieczór, hyung! Jak twoje samopoczucie? Mam nadzieję, że wszystko w porządku.

Serce zabiło mu mocniej. Radosny, uroczy, niski głos, odgłos zasuwanych kotar... Postać szybko pojawiła się na fotelu przed nim, jednak jej uśmiech niemal natychmiast zniknął z twarzy, gdy tylko uraczył go spojrzeniem.

Przepiękny.

Idealnie biała skóra, mocno podkreślone oczy i idealnie ułożone włosy. Niesamowicie obcisłe, skórzane spodenki, które tylko podkreślały niesamowite pośladki, krótka bluzeczka odsłaniająca odstające obojczyki. Najseksowniejsza istota, jaką Hoseok widział w życiu.

Jego Tae w całkiem innym, wulgarnym wydaniu.

- H-Hoseok... Co ty tutaj robisz? - jęknął, niemal natychmiast kuląc się, starając zasłonić rękoma. Hope najchętniej by go objął mocno i przyciągnął do siebie, ucałował, jednak nie mógł.

- To ja powinienem zadać te pytanie. - mruknął, starając się zapanować nad drżącym głosem. Coś w środku pękło, miał ochotę krzyczeć i wszystko tutaj zniszczyć. Zamiast tego jednak złapał za urządzenie leżące obok niego i zamówił najdroższe alkohole. - Dostajesz za to profity, co? Tutaj jęczysz, że nie chcesz brać ode mnie pieniędzy, marudzisz nad zwykłą bułką, a nocami naciągasz wszystkich na grube zakupy. - mruknął. 

- Hyung...

- Zamknij się. 

W tym momencie wszedł do środka inny, równie skąpo odziany chłopak, który postawił drinki i wyszedł, zamykając ich. Jung od razu złapał za szklankę i wypił połowę na raz. Może po alkoholu się uspokoi, co było jednak wątpliwe.

Nie tego się spodziewał. Nie przeszłoby mu przez myśl, że Taehyung szmaci się w najbardziej pedalskim i erotycznym host-klubie w stolicy. Chłopcy do wynajęcia, którzy za drinki będą się z tobą bawić, dadzą się pomacać, zaś za dodatkową opłatą zatańczą na kolanach, rozbiorą się, a gdy wynajmiesz pokoik, to obciągną ci lepiej, niż rasowa dziwka z burdelu. Rozrywka dla bogatszych, ale przyciąga tłumy mężczyzn, którzy w domu przykładni, zaś po etacie z żoną ruchają ładnych chłopaczków. 

Zlustrował uważnie Taehyunga. 

Dlaczego? Jak to się stało? Czemu te kochane stworzenie się puszczało?

W środku wrzał, ręce mu się trzęsły, ledwo nad sobą panował.

Tae również był roztrzęsiony. Jego oczy lśniły...

Spadam.

Spadam.

Spadam...

Rozpadam się...

- Jesteś najgorszą osobą, jaką spotkałem w życiu. Największym moim błędem, najokropniejszą porażką... Nigdy niczego tak nie żałowałem jak tego, że cię poznałem i pozwoliłem ci istnieć przy mnie. Na początku za tobą nie przepadałem, to chyba był znak, ale go zignorowałem i dałem się nabrać na twoją ładną twarz i pozytywne nastawienie... Ty... - głos mu zadrżał, coś go drapało pod powiekami, jednak nie mógł okazać słabości. Nie teraz. Nie przy tym cholernym zdrajcy. - Czy ty nie masz wstydu?! Czy nie było ci głupio, że spałeś ze mną w jednym łóżku, gdy kilka godzin wcześniej zabawiałeś się z kilkoma innymi?! Czy ty... - skrzywił się i splunął na ziemię, nagle obrzydzony. - Kurwa mać. Całowałeś się ze mną, a prędzej pewnie im obciągałeś!! - złapał za drinka i upił go sporo. Tracił nad sobą panowanie, całkowicie. Zazwyczaj trzymał się, był spokojny, teraz jednak emocje wzięły górę.

- Ja nie...

- Nie waż się mówić. Jedno słowo i cię zabiję. - warknął groźnie, nie mając nawet odwagi spojrzeć na jego twarz. Wiedział, że płacze. To było do przewidzenia, jednak teraz już go to nie obchodziło. Sam płakał w środku, a ogrom żalu i cierpienia zbliżał się do granicy, która nie powinna zostać nigdy przekroczona. 

- Hyung... To nie tak... - jęknął młodszy, na co starszy aż się poderwał i w ułamku sekundy pojawił się przed nim. Nie panował nad tym. Nie potrafił i nie chciał. Nie miał do tego motywacji, cała upłynęła, ulotniła się, gdy tylko ten chłopak się tutaj pojawił.

- Zamknij się do cholery. - warknął, łapiąc go za skrawek bluzki. Wlepił gniewne spojrzenie w tę zapłakaną dziwkę. - Nie próbuj się usprawiedliwiać, bo sam wiesz kim jesteś. Pieprzoną, durną szmatą, która oddaje się innym za pieniądze, podczas gdy swojemu chłopakowi na to nie pozwala, bo... Kurwa. Bo niby nie jest gotowa! Widzisz do cholery ten paradoks? Szlag mnie jasny trafia. Nie wierzę, że dałem się zrobić w chuja i związałem się z takim podczłowiekiem. - jego nozdrza poruszały się niebezpiecznie. - Przestań ryczeć, wychodzimy. 

Złapał go za nadgarstek i pociągnął w stronę ludzi, którzy zajmowali się opłatami. Puścił go na chwilę, po czym podszedł do jednego i skinął głową na jedną z ofert. Mężczyzna zmrużył powieki i pokiwał przecząco głową.

- Jesteś pewien? - mruknął Hoseok, sięgając po długopis. Napisał na kartce niewyobrażalnie wysoką sumę, na co tamten się zdziwił, jednak szybko podał mu kluczyki i przywołał do siebie Tae.

- Rób to, co każe.

Taehyung spojrzał na niego zaskoczony, jednak po chwili został pociągnięty przez Junga w stronę pierwszego pokoiku. Hope wepchnął go do środka i zakluczył drzwi. Rzucił blondyna na łóżko, po czym niemal natychmiast pozbył się bluzki.

- Drogo cię cenią, ale jak widać da radę to załatwić od ręki. Wybornie. Zawsze lepiej jest dowiedzieć się, że twój facet nie jest tanią dziwką, a luksusową. - mruknął.

- Co? Jak to? Hoseok.... - jęknął się młodszy, kuląc się na łóżku. Miał zamiar wstać, jednak Hoseok znalazł się na nim po chwili i złapał go za nadgarstki, przytrzymując je nad głową chłopaka.

- To. Skoro dawałeś innym, to dasz i mi. - mruknął. Był w furii. Jeden gest i mógł naprawdę stać się brutalny. 

- Nie, hyung, proszę! - pisnął, gdy ten rozpiął jego spodnie i zerwał je razem z bokserkami, po czym zabrał się za koszulkę, która po chwili stała się historią. - Nie, nie możesz...

Wszystkie rzeczy, które powiedziałeś, są jak maska,

Która chowa prawdę i rozrywa mnie na kawałki.

Przebijasz mnie, doprowadzasz do szału, nienawidzę tego

Zabierz to wszystko ode mnie, nienawidzę cię!

- Ach tak? To ja jak debil się staram, wychodzę z siebie, byleby cię uszczęśliwić, by było ci jak najlepiej... Kurwa zabieram na wycieczki, dbam, gdy wracasz zarzygany... Nie naciskam i kurwa nie wywieram presji, chociaż kurwa zajebiście mi się chciało z tobą pieprzyć, a tutaj wystarczyło zapłacić, by to mieć. Mogłeś do cholery powiedzieć, nie poświeciłbym tyle czasu na podchody! - ryknął mu prosto w twarz. Blondyn płakał, makijaż spływał z jego policzków. Żałosny widok. Znienawidzony. 

Hoseok rozpiął swoje spodnie i zsunął je do kolan. Wpił się w różowe, drżące usta. Te, które zawsze tak go fascynowały, które uwielbiał. Kiedyś najpiękniejsze, dzisiaj tak bardzo parszywe.

Ręce, które próbowały go odepchnąć. Prędzej go obejmowały i przytulały z czułością.

Ciało, wijące się, chcące uciec. Niegdyś pragnące jego dotyku...

Uda. Rozchylone. Masował je dłońmi, ściskając mocno gładką skórę. Zaciskały się na nim, jednak nie w przyjemny sposób. Chciały się pozbyć jego ciała. 

Szalał. Myśli były nieuporządkowane, nie panował nad nimi.

Nienawiść, ból, żal, rozpacz... Wszystko się kumulowało. Nie był sobą, a jednocześnie pierwszy raz tak wszystko odczuwał. Bicie swojego złamanego serca, obrzydzenie, umysłową pustkę...

Otarł się o niego z cichym westchnięciem. Złapał za lubrykant i wylał go na swojego członka. Przygotowywanie go do stosunku było zbędne, pewnie nie był dzisiaj pierwszym. Nie poczuje.

- Hyung... Błagam... Proszę.. Nie rób tego...

Dlaczego nadal był taki idealny? Czemu jego zapłakana, przepełniona bólem twarz była piękna? Te nagie ciało, takie niewinne i bezbronne. Słabe.

Uniósł jego biodra i naparł swoim członkiem na niego, wsuwając się szybkim ruchem do połowy.

Przeraźliwy krzyk, Jakby go obdzierano ze skóry.

Czuł, jak się na nim zaciska. Niesamowite uczucie... Jeszcze kilkanaście minut temu było to jego marzenie, teraz to tylko walka o godność. 

- Nie! Ach! Nie... rób... tego! Hos... Nie! 

Młodszy starał się go odepchnąć, ale nie miał siły. Trząsł się, jego twarz była czerwona, zapłakana. Piękne, wielkie oczy wpatrywał się w ścianę, pełne rozpaczy i cierpienia.

Hoseok wsunął się cały, na przekór. 

- CZEMU MNĄ GARDZISZ?! CZEMU MNIE NIE CHCESZ? DLACZEGO KURWA WYBRAŁEŚ INNYCH, A NIE MNIE?! DAŁBYM CI WSZYSTKO, TYLE PIENIĘDZY, ILE BYŚ CHCIAŁ! - nie miał siły. Gdy z jego oczu poleciały pierwsze łzy, szybko wysunął się z niego i usiadł na łóżku, chowając twarz w dłoniach. - Ja... Chciałem, byś był szczęśliwy! Dałbym Ci każdą rzecz na świecie! Zrobiłbym wszystko, byś się uśmiechał! WSZYSTKO! TYLKO DLA TWOJEJ OBECNOŚCI I MIŁOŚCI! CZEMU DO CHOLERY WOLAŁEŚ DAWAĆ SIĘ RUCHAĆ, NIŻ BYĆ ZE MNĄ I MNIE KOCHAĆ?! JESTEM TAKIM ŚMIECIEM, ŻE STADO STARCÓW JEST LEPSZE OD MOJEGO DOTYKU?! - spojrzał na niego, całkowicie się rozklejając. Młodszy nawet na niego nie patrzył. Skulił się, płacząc w poduszkę, nawet nie mając siły się ubrać.

Ten widok go bolał. Do kurwy... Zgwałcił. Nie całkowicie, ale mimo wszystko go zgwałcił. Skrzywdził go. 

Jak mógł... On... nie powinien płakać.

Serce rozpadło się na kawałki. 

Chwiejnie ubrał się, po czym na pożegnanie odparł.

- Jesteś beznadziejny, Jung Hoseok. Kochasz dziwkę.

Przepraszam... nienawidzę cię

Kocham cię... nienawidzę cię

Nie wiedział kiedy znalazł się w samochodzie. Pamiętał tylko, że zmasakrował połowę aut po drodze, kopał we wszystko.

Raz w życiu się zakochał. Jego serce biło od dawna tylko dla Taehyunga.

Chciał umrzeć.

Teraz. 

Już. 

Zapraszam do komentowania!