15. I need U boy

- Taehyung! - Jimin biegł w stronę blondyna jak szalony. Jego twarz była przepełniona ciekawością, złością, niepewnością, wręcz wszystkim na raz. - Ty knypku mały! Już się melduj co i jak!
Blondyn zagryzł wargę zarumieniony, zaś Park już mniej więcej wiedział, jak rozmowa się zakończyła.
- Powiedziałem mu co się stało i czemu tak postąpiłem. Strasznie się zmartwił i był na mnie wściekły, że to ukrywałem. Płakaliśmy razem, to było... Ach, nawet nie wiem jak mógłbym to opisać.
- Ale... O TYM też mu powiedziałeś? - zmrużył powieki podejrzliwie. Przystanął przed bramą do szkoły i zbliżył się nieco do kolegi.
- Nie. - odparł nieco smutniej chłopak. - Powiedziałem mu tyle, ile mogłem. O tym nie dowie się już nikt. Nie chcę go okłamywać, ale nie chcę też wszystkiego psuć, wiesz jak by to odebrał.
- Domyślam się. Wiem ja, wiesz Ty, tak ma pozostać. Jeśli ktoś się dowie... To będzie piekło Tae.
Blondyn tylko skinął głową, po czym wzruszył ramionami, zaś na jego twarzy wykwitł uśmiech.
- W każdym razie jest już dobrze. Rozmawialiśmy kilka godzin, stare dobre czasy wróciły.
- Poszalałeś. Było już późno jak do mnie napisałeś.
- Odwiózł mnie do domu, więc sam rozumiesz.
Park ruszył powoli w stronę szkoły, poprawiając torbę na ramieniu. Z jednej strony cieszył się, że maluch będzie szczęśliwy, że jeden problem się rozwiązał. Z drugiej... Teraz pewnie będzie poświęcał więcej czasu tamtemu, co już nie bardzo mu się podobało. Jakoś przyzwyczaił się do faktu, że poza małymi wyjątkami, miał go w zasadzie na wyłączność. Uwielbiał być centrum wszechświata, jedyną osobą, do której mógł się ze wszystkim zwrócić. Wprawdzie miał jedną przewagę, mianowicie znał całą prawdę, jednak tamten miał inną, w końcu znali się od małego. Pochrzaniona sprawa.
- To dobrze. Hm... Działo się coś...
- Cześć maluchy! - zza ich pleców wyłonił się Hoseok, wpychając się między nich. Jimin skrzywił się niezadowolony, chciał się dowiedzieć nieco więcej. Ten głupek jak zwykle wszystko psuł.
- O, hyung! - wyszczerzył się Tae, starszy zaś poczochrał jego włosy zadowolony.
- Gotowi na dzisiejszą próbę? Wymyśliłem całkiem spoko kroki, będziecie musieli je ocenić.
- Um... - blondyn westchnął cicho, przegryzając wargę. - Dzisiaj się nie pojawię, umówiłem się już z Yoongim.
Obaj bruneci spojrzeli na niego zaskoczeni i niezadowoleni. Jimin pokręcił głową z niedowierzaniem, nie komentując jednak.
- Pogodziliście się jak mniemam? O co w ogóle poszło?
- Ach, to nieistotne. Teraz jest już dobrze, nie ma co się nad tym roztkliwiać. Nasze relacje są już takie, jak kiedyś, może nawet z czasem staną się lepsze. - młody szybko zakończył temat. Park był niemal pewien, że w Hoseoku aż się gotowało. Znał go na tyle, bo móc wyczytać co nieco z jego twarzy. No no.
- Jak kiedyś? A jakie były wasze relacje wtedy? - kontynuował zaparcie, co tym razem tancerza zaskoczyło. Co tak się gorączkował, przecież to nie jego sprawa? Nie przyjaźnił się z żadnym z tej dwójki, nie miał o niczym pojęcia, zaś zadawał durne pytania, jakby cokolwiek miało to wnieść do jego życia. Upił się? Ma gorączkę? Nie zwalił sobie rano i teraz mu odbija?
- Przyjaźniliśmy się.
Taehyung czuł się chyba odrobinę niezręcznie. Bawił się rękawem koszuli, intensywnie rozmyślając o czymś. Pewnie chciałby ominąć ten temat i uciec jak najdalej.
- My zwijamy Hoseok, do potem! - rzucił Jimin i złapał Tae za nadgarstek, szybko wchodząc do budynku. Jimin - obrońca uciśnionych kosmitów, nie ma co!



***



Yoongi obejmował swoje maleństwo ramieniem, z dumą wypisaną na twarzy. Siedzieli właśnie w kawiarni i zajadali się słodyczami, których kupił tonę. Oczywiście sam nie miał na nie szczególnej ochoty, jednak Taehyung to co innego, prawda? Postanowił nie szczędzić mu przyjemności, w końcu nie karmił go już dwa lata, a apetyt z wiekiem również stał się większy.
- Upaćkałeś się Słonko. - mruknął i przejechał kciukiem po wardze młodszego. Uśmiechnął się i wsunął palec do ust, oblizując go, wzroku oczywiście nie odwracając od tej sierotki, która nadęła policzki.
- Nie zdążyłem się oblizać, ech. - westchnął, pakując do ust ostatnią porcję tortu z bitą śmietaną.
- Następnym razem ja Cię obliżę Tae. - zaśmiał się i poczochrał jego włosy. Młodszy chyba odebrał to jako żart, jednak Suga mówił całkiem serio. Chętnie by go całego zjadł, wycałował i wylizał, wszystko na raz. Nie mógł nad sobą zapanować, co chwila go podmacywał i dotykał. Był jak zboczeniec, który molestował swoją biedną ofiarę, to nieco go przerażało. Nie chciał przecież, by Taehyung czuł się niekomfortowo. Zapanowanie nad łapami jednak było trudniejsze, niż mu się wydawało. - Ach, zaraz oszaleję. - złapał blondyna za ramiona i przyciągnął do siebie. Wtulił twarz w jego szyję, przymykając powieki. Czuł dziwny niedosyt. Czyżby to były hormony?



***


Kolejne dni były stresujące dla wszystkich.
Jimin wkurzał się na wszystkich, łatwo było go wyprowadzić z równowagi. Był zazdrosny o Tahyunga, ale i o Kookiego, który cały czas zajmował się Namjoonem, go zaś ewidentnie olewał.
Suga starał się ogarnąć, jednak ciągle łapał się na tym, że ze wszystkim mu się śpieszy i był zwyczajnie niewyżyty, co przecież nie pasowało do jego osobowości.
Namjoon zaczął w końcu pracować nad bitami do utworu na konkurs, co kończyło się nieprzespanymi nocami, poza tym na uczelni zaczął się nieprzyjemny okres egzaminów.
Taehyung był rozrywany przez wszystkich i nie miał na nic czasu. Starał się poświęcić uwagę każdemu, jednak jak na złość cała trójka jego znajomych oszalała.
Jungkook miał ochotę zabić Jimina, dodatkowo Monster nie miał dla niego czasu, przez co czuł się samotny.


Jin kroił właśnie mięso w kuchni. Yoongi wyszedł, z resztą to nie była żadna nowość. Ostatnio kursował między uczelnią a miastem, gdzie widywał się z tym całym Taehyungiem.  Cieszył się, że wrócił do żywych, że ciągle się uśmiechał. Wrócił mu apetyt, normalnie sypiał. Czemu więc mu samemu było tak źle?
Miłość to szczęście drugiej osoby... Sami odczuwamy radość, gdy ukochany jest spełniony. Dlaczego więc jego miłość jest taka samolubna? Czemu pragnie, by im nie wyszło? Chciał go dla siebie, pragnął być osobą, dzięki której pojawia się uśmiech na twarzy Sugi. Najchętniej wykreśliłby istnienie tego blondyna, wywiózł go na inna planetę. Miałby spokój i może nawet szansę?
- Ach! - jęknął i uniósł dłoń, z której sączyła się krew. Wsunął ją pod kran i polał wodą. Zdecydowanie za bardzo się wszystkim przejmował, jednak jak miałby przestać? Serce bolało go niesamowicie, Czuł, jakby się rozpadało. Codziennie, co chwilę. Z każda nową myślą, z każdym uśmiechem młodszego.
Podszedł do szafki i wyciągnął apteczkę. Owinął swój palec bandażem. Musi przestać, inaczej grozi to czymś poważnym. I tak nie mógł skupić się na czymkolwiek innym. Na zajęciach się wyłączał, żył fantazjami... Zawsze rozsądny, zawsze spokojny, teraz zaś świrował. Najgorsze w tym wszystkim jednak było to, że nie miał z kim o tym porozmawiać. Jego najlepszy przyjaciel przecież nie mógł się dowiedzieć, prawda?


A J-hope...



***


- Cholera, Hoseok. Mam prośbę! - jęknął do słuchawki Jimin. Starszy westchnął cicho, nie miał zamiaru wysłuchiwać jego głupich historyjek. Poza tym Park ostatnio go irytował. Jak każdy w zasadzie.
- Co chcesz? - mruknął, wpatrując się od niechcenia w ekran telewizora.
- Umówiłem się do opery z Kookim.
- Ty wiesz co to opera? Tam się nie pieprzy. -prychnął. Ten głupek był chyba zdesperowany, jednak co go obchodzą jego randki?
- Hoseok! Nie jestem taki głupi! Mam problem po prostu i będziesz mi potrzebny koło piątej rano.
- Co?! Chyba Cię powaliło. O tej porze mam zamiar przewracać się na drugi bok. Kończę. - już miał się rozłączyć, gdy młodszy niemal krzyknął:
- Taehyung!
Te jedno imię wystarczyło, by Hoseok się nieco bardziej zainteresował.
- Co z nim?
- Musisz po niego przyjechać. Błagam Cię, chcę się zobaczyć z Ciastkiem, a boję się o Tae. Wiesz, że to sierotka, jeszcze go zabiją! - głos Jimina był naprawdę błagalny, jednak to już było nieistotne.
- Czemu o tej porze będzie... gdzieś?
- Eee... Jakiś jego znajomy ma urodziny i pewnie zejdzie im do rana. Wiesz, kazałbym mu brać taksówkę, ale ma słabą głowę, jeszcze by zasnął i no... Martwię się.
- Gdzie mam być?
- Pod galerią Sakura na parkingu. Jestem Twoim dłużnikiem hyung!
- Tsa. Kończę, pa!
Rozłączył się i odłożył telefon. To zmieniało postać rzeczy. Mógł odmówić Parkowi, jednak jeśli rozchodzi się o blondyna, to nie było opcji, by sobie darował. On i wracanie nad ranem do domu? Samotnie? Po tych niebezpiecznych ulicach? Nie ma szans, by pozwolił na coś takiego. Zresztą... Będzie miał okazję pobyć z nim w końcu sam na sam. Ostatnio zajęty był Sugą i Jiminem, on został nieco odepchnięty, co w najmniejszym stopniu mu się nie podobało.
Zerknął na zegarek... Dochodziła dwudziesta. Lepiej się zebrać i przespać, potem przecież może mieć inne rzeczy na głowie.

Było już kilka minut po piątej. Rozglądał się dookoła, by przypadkiem go nie przeoczyć, chybaby się wtedy zabił. Co chwila zerkał na zegarek, starając się zapanować nad nerwami. Było zimno, jednak to nie z powodu pogody miał na ciele gęsią skórkę.
- Och...
W końcu go zobaczył. Obejmował się ramionami, chyba zmarzł... W dodatku wyglądał na wymęczonego. Przyglądał się samochodom, chyba szukając Jimina.
- Tae! - krzyknął i pomachał mu. Blondyn spojrzał na niego i aż na chwilę przystanął. Chyba był zaskoczony. Dopiero po kilku sekundach ruszył w jego stronę, uśmiechając się nieco niepewnie. - Jiminowi coś wypadło, zastępuję go.
- Przecież mówiłem mu, że sam sobie poradzę. Biedny hyuuung! - ku zadowoleniu starszego, dzieciak mocno go przytulił. - Przepraszam, powinieneś spać.
- I tak cierpię na bezsenność.- wymruczał cicho, gładząc go po plecach. Chociażby dla takiego miłego gestu warto było zrywać się o takiej godzinie i sterczeć na zimnie. Po chwili chłopak się od niego odsunął i zgarnął z twarzy włosy, które aż błyszczały od lakieru. Na jego zmęczonej twarzy zauważył też całkiem sporą ilość makijażu. Czyżby Jimin znowu się zabawiał w stylistę? Cóż, ładnemu we wszystkim ładnie, chociaż wolał go naturalnego. Najlepiej rozczochranego i w za dużych dresach.
- Dobra, wsiadaj, bo mi zamarzniesz. - otworzył przed nim drzwi, po czym zdjął swoją kurtkę i zarzucił mu na ramiona. - Nawet nie oddawaj, będziesz chory i mnie wszyscy pozabijają za złą opiekę.
- Jeszcze mnie znienawidzisz przez ich nadopiekuńczość. - zaśmiał się blondyn i wsunął ręce w rękawy, po czym wsiadł do środka. Hoseok zamknął za nim drzwi i zajął miejsce kierowcy.
- Nie ma takiej opcji, też zaliczam się do grona Twoich opiekunów. Teraz jednak lepiej powiesz mi gdzie mieszkasz.
Na twarzy młodszego pojawiła się niepewność i jakby zwątpienie.
- Hm, wystarczy, że odwieziesz mnie pod park zachodni.
- Nie ma tak. Albo adres, albo nocujesz dzisiaj u mnie.
- Ale...
- Zrozumiałem, zapinaj pasy, mój dom jest i tak bliżej. - ruszył przed siebie, zadowolony z własnej pomysłowości. Taehyung był chyba zbyt zmęczony, by się z nim wykłócać, co było mu bez wątpienia na rękę. - Jak tam impreza?
- Och, jaka impreza? - Tae zmrużył powieki i zerknął na niego, chowając twarz w kołnierz kurtki. Wyglądał uroczo w za dużych ubraniach.
- Byłeś na urodzinach, tak?
- Ach. - pokiwał głową nieco zbyt energicznie. - Tak, ale było średnio. Jestem zmęczony, w dodatku chyba wypiłem za dużo.
- Biedaczek. - zmartwił się Hope i przyspieszył. Drogę do domu pokonał wręcz błyskawicznie, o tej porze ulice na szczęście nie były zapełnione samochodami, co tylko działało na jego korzyść. Po chwili byli na miejscu. Wysiedli i udali się do środka. Hoseok zsunął buty, młodszy zrobił to samo, chociaż nieco bardziej koślawo.
- Dam Ci coś na przebranie, chodź. - załapał go za rękę i pociągnął w stronę garderoby. Bez większego namysły wyciągnął swoją ulubioną koszulkę i jakieś krótkie spodenki, które wręczył koledze, następnie jeszcze po drodze złapał za ręcznik, który owinął wokół szyi blondyna. - Leć się wykąpać, ja ogarnę Ci pokój.
- Obejrzymy film? - zapytał ni z tego, ni z owego Tae, nadymając nieco policzki. Hosek zmarszczył czoło zaskoczony, zatrzymując się w połowie drogi do pokoju gościnnego.
- Masz siły? Jeśli chcesz, to masz dziesięć minut na wykąpanie się. Mój pokój jest zaraz na lewo. Musisz się wyrobić, inaczej idziemy lulu i tyle. - uśmiechnął się i tyle widział malucha, który wbiegł do łazienki w zastraszającym tempie. Starszy poszedł do kuchni, skąd zabrał przekąski i napoje, po czym wszedł do swojego pokoju. Przygotował łóżko, podłączył laptopa i przebrał się w swoją pidżamę, wskakując następnie do łóżka. Nie czekał długo, chwilę później w pokoju pojawił się Taehyung z mokrymi włosami i w jego ubraniach. Hm, będzie musiał częściej dawać mu swoje ciuchy, wyglądał w nich ślicznie.
Blondyn szybko podszedł do łóżka i bez większych oporów wszedł na nie, na czworaka człapiąc w stronę Hoseoka. Wsunął się pod jego kołdrę i wyszczerzony oparł brodę o jego ramię. Nie trzeba chyba mówić, że starszemu nagle zrobiło się cieplej, prawda?
- Obejrzymy anime, okej?
Brunet nawet bajki o kupie by z nim chętnie obejrzał. Akurat produkcja go najmniej interesowała, przecież i tak się nie skupi na fabule, bo miał o wiele ciekawszy obiekt do oglądania, jednak co mu szkodzi się podroczyć?
- Hm, miał być film. Nie wiem, czy zasłużyłeś na kreskówki...
- Hyuuung. Nie rób mi tego! - jęknął młodszy i objął jego ramię, robiąc najsłodszą minkę, jaką brunet  kiedykolwiek widział. - Proszę!
- Musisz mnie przekonać, nie ma nic za darmo.
- No ale ja nic nie mam hyung, nie bądź taki. - przysunął się do niego i objął go w pasie, patrząc na niego z dołu. - Hm? Hm? Hmmmm? - oparł czoło o jego tors i zaczął pocierać twarzą o jego ciało. - Chcę anime!
Hoseok wstrzymał na chwilę oddech nieco zestresowany. Położył niepewnie dłonie na ramiona młodszego i delikatnie pogładził jego kark, wzdychając. I jak miał być stanowczy, skoro ta paskuda wyciąga ciężką broń, przeciwko której nic nie mógł? Nachylił się odrobinę i musnął wargami jego włosy, nie mogąc się powstrzymać.
- To jakie mam włączyć, marudo?
Młodszy od razu się wyprostował i zabrał laptopa, wpisując jakąś nazwę. Hope sięgnął po chipsy i otworzył paczkę, opierając głowę o poduszki, których przytargał całą masę. Wbił wzrok w kolegę, który chwilę później opadł obok niego, odstawiając sprzęt na jego uda. Zaczęła lecieć jakaś głupia piosenka, jakieś zielonowłose dziecko biegało z gołym tyłkiem. On serio musiał być kosmitą, skoro podobały mu się takie głupoty. Sam brunet nie był zainteresowany oglądaniem. Niby od niechcenia wsunął ramię pod głowę chłopaka i objął go delikatnie. Przez następne kilkanaście minut jak gdyby nigdy nic bawił się jego włosami, myślami będąc daleko. Podobała mu się ta sytuacja. Tylko oni, łóżko i jakiś gołodupiec na ekranie. Ciemno, cicho i przyjemnie. Prawie jakby byli razem.
STOP. W sensie jako przyjaciele, przecież on go nie jara! No... Może trochę. Albo bardziej, niż trochę. Nieistotne. Nie chciał się nad tym teraz zastanawiać.
Po jakimś czasie poczuł, że głowa chłopaka opada na jego ramię. Zerknął na niego i uśmiechnął się pod nosem, widząc jego zamknięte oczy i rozchylone wargi. Ostrożnie odłożył laptopa i zabrał z łóżka jedzenie, po czym złapał go i delikatnie zsunął niżej, by leżał. Zakrył go kołdrą, sam po chwili pod nią lądując. Zapewne wymęczył się na imprezie, aż dziw, że dał radę jeszcze cokolwiek oglądać. W każdym razie nie było to złe, miał chociaż pretekst, by z nim spać.
Przygryzł wargi, przyglądając się jego twarzy. Takie niewinne maleństwo, słodkie i urocze! Objął go ręką i przymknął oczy, czując w środku przyjemne ciepło. Robisz postępy chłopie!

Obudził się kilka godzin później. Nieco zaspany ziewnął i zerknął na dół, gdzie w najlepsze spał sobie Taehyung. Na jego torsie, z twarzą wtuloną w pierś. Obejmował go delikatnie, uśmiechając się przez sen. I niech ktoś mu kiedyś powie, że to nie jest najsłodsze stworzenie na świecie!
Zadowolony położył dłonie na jego plecach, głaskając je delikatnie. Jeszcze jakby dostał buziaka na powitanie...
Po chwili poczuł delikatny ruch. Blondyn zacisnął palce na jego koszulce, następnie się przeciągając, przez co brzuch Hoseoka został pięknie odkryty. Tae początkowo chyba nie ogarniał, gdyż położył się z powrotem na niego, dopiero po kilkunastu sekundach szybko zrywając się. Przysiadł na łóżku i spojrzał zaskoczony na Hopa, cały czerwony na twarzy.
- Przepraszam! - jęknął, oblizując wargi, które następnie przegryzł. Jung uśmiechnął się i zerknął na swoją koszulkę, która była gdzieniegdzie mokra.
- Obśliniłeś mnie dzieciaku. - wyszczerzył się i wskazał na plamy. Blondyn jeszcze bardziej się zarumienił, chowając twarz w dłoniach.
- Ja nie chciałem hyung! Jeju...
- Głuptas. - brunet usiadł i złapał go za nadgarstki, przyciągając do siebie. Objął go mocno, chowając jego twarz w swoje obojczyki. Nie wiedział czemu to zrobił. To był chyba odruch bezwarunkowy. - To jest słodziutkie, nie przejmuj się tak tym. Chodź, wracamy do łóżka.
Pociągnął go na dół i wciąż obejmując go jedną ręką zakrył kołdrą. Taehyung nie protestował, sam wtulił się w niego, przymykając oczy.
- Hyung...
- Tak?
- Ładnie pachniesz.
Na twarzy Hoseoka pojawił się nieco głupkowaty uśmiech, jednak po chwili młodszy dodał:
- Jak na brzydala.
Brunet nadął policzki, po czym szybko przerzucił blondyna na plecy, samemu lądując nad nim. Przysiadł na jego biodrach i zaczął go łaskotać po brzuchu, ręce wsuwając pod jego koszulkę.
- Ty paskudo! Nie ładnie tak kłamać!
- H-hyung! Przestań! - piszczał młodszy, starając się zrzucić go z siebie, oczywiście bezskutecznie. Wierzgał się na wszystkie boki, wyginając, machając rękoma i nogami. Jung zaś z dziką satysfakcję terroryzował go dalej. Gdy młodszy zaczął mieć problemy ze złapaniem oddechu przestał i, nie zabierając z jego brzucha dłoni, nachylił się nad jego twarzą.
- Przeproś.
Nie było to dobre posunięcie. Taehyung rozchylił powieki i płytko oddychając wlepił swoje piękne oczy w Hoseoka. Jego wargi były rozchylone, klatka piersiowa poruszała się w zastraszającym tempie. Dodając do tego fakt, iż starszy siedział na jego biodrach i wyczuwał pod sobą przyrodzenie blondyna... Sytuacja była niezmiernie stresująca. Oboje jakby zastygli. Jung nie mógł nic powiedzieć, chyba chwilowo zapomniał nawet jak się mówi. Wpatrywał się w zarumienioną twarz chłopaka, zaś jego serce niemal nie wyskoczyło mu z piersi. Ta anielska buzia była idealna. Dopiero teraz zauważył, że młodszy ma na nosie pieprzyka, szalenie słodziutkiego. Delikatnie wykrzywione do przodu ząbki, niesamowity kształt ust. Właśnie, te usta były problematyczne. Gdyby jeszcze ten mały kusiciel darował sobie oblizywanie!
- A... Jak nie przeproszę? - wydusił z siebie po dłuższej chwili Kim. Jego głos drżał, był niepewny, co dodatkowo sprawiało, że brunet miał ochotę się na niego rzucić.
- Wtedy... zjem Cię. - mruknął głupkowato. Nie myślał teraz o słowach, same gesty były wystarczająco stresujące. Zacisnął nieco mocniej dłonie na jego nagim brzuchu, zaciskając nieco wargi.
- Nie przeproszę... - szepnął ledwie słyszalnie Tae.
I cóż biedny Hoseok mógł w tej sytuacji zrobić? Pozostało mu tylko zasmakowanie chłopaka, jednak czy go tym nie spłoszy?
Delikatnie przysunął usta do nosa chłopaka i musnął go wargami. Młodszy przymknął powieki, wzdychając cicho, jego klatka piersiowa poruszyła się wyraźnie, co Jung uznał za przyzwolenie. Powoli zsunął się niżej, do odsłoniętego ramienia, które ostrożnie ugryzł.
- Och... - wyrwało się z różowych ust, co już i tak zestresowanego bruneta wytrąciło z równowagi. Już miał ukąsić szyję chłopaka, gdy jego telefon zaczął dzwonić.
- Cholera. - warknął i szybko zsunął się z łóżka. Zerknął na ekran i rozłączył się niezadowolony. Głupi Jimin, jak zwykle przeszkadza.
Odwrócił się i spojrzał na Taehyunga, który zmieszany przysiadł na łóżku, poprawiając się. Nieco ich poniosło, jednak wcale tego nie żałował. Może gdyby nie ten telefon, to doszłoby do czegoś więcej?
- Chodź Tae, zjemy śniadanie. - uśmiechnął się podał młodszemu ciepłą bluzę, którą bez słowa przyjął.
- Hyung...
Hoseok spojrzał na niego nieco zaskoczony.
- Tak?
- Ładny z Ciebie brzydal.

Zapraszam do komentowania ;)