16. I need U boy

Jimin zestresowany poprawił kołnierz śnieżnobiałej koszuli. Czuł się nieco nieswojo w tak formalnym stroju, jednak mus, to mus. Miał zamiar prezentować się najlepiej, jak tylko może i zrobić na Kookim ogromnie wrażenie. Kupił strój warty grube pieniądze, idealnie zajął się swoimi włosami i twarzą, spryskał się najdroższymi perfumami, od których ludziom oby płci uginały się kolana. Nie ma szans, by Ciastek pozostał obojętny na takiego przystojniaka.
Zerknął na telefon, po czym wsunął go do kieszeni. Był sporo przed czasem, to się nie zdarzało zbyt często. Chyba zbyt się podjarał całą ta sytuacją. Nie przepadał za operami, teatrami. To były dla niego zbyt wyszukane formy rozrywki, jednak przedstawienie z Kookim to nie to samo, co występ z kimś innym. Wprawdzie nie do końca uczciwie zagrał, jednak liczą się tylko końcowe efekty, nieprawdaż?
Przecież wcale nie podsłuchiwał jego rozmowy z nauczycielką sztuki, podczas której wspominał, że chciałby się wybrać, zaś wszystkie bilety wyprzedano. I przecież Jimin nie pogadał z mamą, która ma wszędzie wtyki, by mu załatwiła dwie wejściówki. Potem też wcale niespecjalnie wspomniał o tym Kookiemu na próbie, marudząc, że nie ma towarzystwa i może on chciałby się z nim wybrać.
Z całej tej konspiracji nawet zapomniał, że przecież umówił się już z Taehyungiem, więc nadszedł czas na kolejne kombinowanie. Na szczęście istniał naiwny Hope, który ślini się na widok blondyna, chociaż sam sobie pewnie z tego sprawy nie zdaje. Park miał tylko nadzieję, że nie dojdzie do żadnych gwałtów na bezbronnym dzieciaczku, bo uroczyście przysięga, że jajka Hoseoka będą dyndały nie między jego nogami, zaś na lampie na szkolnej stołówce. Nie to, by go o to posądzał. Ten facet był upośledzony i miną lata, zanim chociażby dotknie tyłka Tae. Do tego czasu kosmita już pewnie skończy szkołę i przejdzie na emeryturę.
- Witaj. - usłyszał nagle głos Jungkooka. Uśmiechnął się firmowo i zlustrował go wzrokiem. Wyglądał pociesznie w garniturku. Taki stary-malutki. Ale nadal seksowny, nie?
- Cześć. Już się bałem, że będziesz spóźniony. Szkoda by było zmarnować taką świetną okazję, prawda? - odparł dumnie, kłamiąc jak z nut. - Bardzo chciałem to obejrzeć, nawet nie wiesz jak ciężko było zdobyć te bilety.
Dalekie to było od prawdy, jednak Kookie nie musi o tym wiedzieć. Jimin nawet nie wiedział o czym te przedstawienie opowiada, ledwo odróżniał operę od baletu, jednak nie miał zamiaru przestać się zgrywać.
- Ja też, ale niestety się nie załapałem. W tygodniu nie mam czasu, więc pozostają tylko weekendy, a sam wiesz jak to jest z operą w soboty... -westchnął młodszy i wszedł do środka. Rozejrzał się zachwycony dookoła, po czym zaczął wspinać się po schodach.
- Niestety. To najlepszy czas, tak więc wszystko szybko schodzi. Prawdę powiedziawszy nie spodziewałem się, że ty też się tym interesujesz.
- Kocham sztukę. Jakbym mógł, to codziennie chodziłbym do teatru, opery czy na balet. Zresztą mógłbym powiedzieć to samo o Tobie. Nie wyglądasz na miłośnika klasycznych rozrywek.
Jimin udał, że się przejął, chociaż w duchu miał tylko nadzieję, że nie zacznie go o cokolwiek wypytywać.
- Może i jestem szalony, jednak cenię sobie przyjemności z wyższej półki.
- Teraz już wiem. Masz jednak jakieś pozytywne cechy!
- Nie mów tak, bo następnym razem zabiorę kogoś innego. - mruknął, szturchając go w żebra.
- Dobrze dobrze. Mam dobry humor, więc będę już miły, obiecuję.
Weszli do wielkiej sali i zajęli miejsca. Niestety Jiminowi nie udało się załatwić najlepszych, jednak Jungkook i tak był podjarany, więc chyba się udało. Miło było oglądać go takiego zadowolonego, ostatnio ciągle go olewał i co chwila się irytował. Taka odmiana się przyda.
Przedstawienie się zaczęło. Jimin starał się skupić na dźwiękach, jednak ani trochę go to nie kręciło. Zamiast tego zerkał na kolegę, który wyglądał, jakby zaraz miał się zaślinić przez emocje. Park oczywiście chętnie zaproponowałby mu wtedy swój język zamiast chusteczek.
Na ten moment już nawet sam przed sobą nie ukrywał, że zwyczajnie ma ochotę na tyłek tego sztywniaka. Chciał zobaczyć go pod sobą, zaczerwienionego i jęczącego, krzyczącego jego imię. Dałby mu najlepszy orgazm na świecie, ten gówniarz chyba jednak w ogóle nie myślał o takich rzeczach. Taki trochę ułomny seksualnie, ale to nie szkodzi. Jimin był łaskawy i w swoim miłosierdziu by do wszystkiego nauczył. Ma wielkie łóżko, trzeba je wykorzystać!
Cały występ minął mu zaskakująco szybko. Nie wiedział o czym to było, jednak czy to ważne? Teraz trzeba zająć się Ciastkiem.
- I jak Ci się podobało? - zaczął. Miał opracowaną technikę, mianowicie Kookie zda relację, a on zachwyci się tym samym. Sam przecież słowa nie powie, bo nie wie.
- Ach, to było doprawdy przepiękne!
I się zaczęło. Młody całą drogę ględził, ekscytując się jak Taehyung gdy dostanie słodycze. Mimo wszystko to było mu na rękę, bo udało mu się zaciągnąć go do kawiarni, gdzie zamówili napoje i ciasto, a Jeon dalej się podniecał. Jimin musiał dopisać do swojej listy wskazówek jeszcze "Przelecieć go przy jakieś operze". Tak, do dobry pomysł.
- A Ty co sądzisz o tej sztuce?
- Nie wiem, co mógłbym dodać, skoro wszystko już powiedziałeś sam. Nie potrafię tak ładnie opowiadać, więc powiem krótko i na temat... To bez wątpienia jedna z lepszych oper, na jakiej miałem przyjemność być. Czasami aż miałem dreszcze, to chyba coś znaczy, prawda? - uśmiechnął się szelmowsko, pięknie omijając niewygodny temat.
- Masz rację, ja też miałem ciarki! - skinął głową Kookie, wsuwając do ust kawałek ciasta. Był szczęśliwy jak nigdy, w jakim stanie go Park jeszcze nie widział.
- Jeśli chcesz, to możemy częściej chodzić na przedstawienia, co Ty na to? Moja mama ma szkołę baletową, często jej uczniowie się wybijają, więc może nam załatwić wejścia, tyko trzeba się prędzej decydować. Sam wiesz jak to jest...
- Naprawdę? Twoja mama jest baletnicą? Kocham balet! Chciałem nawet trenować w dzieciństwie, ale moja rodzicielka stwierdziła, że to zabawa dla dziewczynek, nie dla faceta. - westchnął i nadął nieco policzki. Na bogów... Jungkook robi urocze miny, świat się kończy!
- Jeśli tylko chcesz, to zabiorę Cię kiedyś na próby, mama to nadzoruje, więc miałbyś niemal prywatny występ, w dodatku przedpremierowy.
- Jimin, będę Twoim dłużnikiem! - chłopakowi aż zaświeciły się oczy, a Park wypiął dumnie pierś. Oto jak inteligentni ludzie radzą sobie w kryzysowych sytuacjach. Nie dość, że będzie spędzał z nim weekendy, to jeszcze jego mama była na tyle fascynującą osobą, że Jungkook ją pokocha. To dobrze, w końcu powinien lubić swoją przyszłą teściową.



***



- Ciągle kradnę Ci ubrania, aż mi wstyd. - westchnął Taehyung, odpinając pasy. Stali właśnie przed parkiem, pod który pozwolił siebie odwieźć.
- Przestań, przecież je oddajesz, poza tym ładnie w nich wyglądasz.- zaśmiał się Hoseok, zerkając na niego bokiem. Była już praktycznie czternasta, trochę się zasiedzieli. Zjedli śniadanie, potem wygłupiali się, tańczyli układy z prób. Na koniec oczywiście ganiali się po całym domu, bo Tae znowu coś wzięło na głupie żarciki.
- Um, dziękuję. - wymamrotał nieco zawstydzony, spuszczając wzrok. Hope nachylił się w jego stronę i poczochrał mu włosy.
- Wyjdziesz kiedyś ze mną na coś dobrego i będziemy kwita. - odparł, prostując się po chwili. - Nie możesz całe życie mnie olewać, prawda?
- Ale... - Taehyung spojrzał na niego zaskoczony. - Przecież Cię nie olewam hyung.
- Nigdy nie masz dla mnie czasu, chociaż z Jiminem i Sugą widzisz się codziennie. - nie chciał być niemiły i naciskać, ale skoro miał okazję...
- Och... Przepraszam, tak jakoś wyszło. - powiedział zawstydzony, wplatając palce w swoje włosy. - Może zobaczymy się we wtorek? Mam mniej lekcji, możemy gdzieś wyjść wieczorem.
- Trzymam za słowo Maluchu. - wyszczerzył się, wyraźnie z siebie zadowolony. W końcu wszystko zaczyna się układać.



***


- Gdzie ten pacan? - mruknął Namjoon, upijając łyk coli. Siedzieli w pokoju Sugi razem z Jinem, Hope zaś spóźniał się pół godziny. Nie było to do niego podobne, zawsze był punktualny.
- Może coś mu wypadło? - odparł Jin, wsuwając do ust kawałek winogrona. Przygotował wszystkim wielką miskę owoców, jednak póki co, to on zjadł tu najwięcej. Nudziło mu się samemu, więc postanowił trochę im poprzeszkadzać, poza tym Namjoon chyba nie miał nic przeciwko. Całkiem dobrze się dogadywali na imprezie, to pewnie dlatego.
- No mniejsza z tym. Zacznijmy bez niego. - mruknął Yoongi i odwrócił czapkę daszkiem do tyłu. Wyciągnął kartki i długopisy, po czym zaczął coś pisać. - Jaki koncept? Myślałeś nad tym?
- Na bank nie miłość, bo to nudne i się nie sprzeda. Coś zbuntowanego, nowoczesnego, młodzieżowego...
- Okej. No to jedno z głowy. Też mi takie klimaty lepiej leżą, nie ukrywam. - skinął głową i zaczął skubać główkę długopisu zębami. Nagle usłyszeli dzwonek do drzwi. Jin wstał i ruszył w ich stronę.
- Hej, to dom Sugi, tak? - dosłyszeli głos Hosoeka. Chwilę później chłopak był już w pokoju i przysiadł na dywanie. - Sorki, musiałem coś załatwić i zeszło mi nieco dłużej, niż planowałem.
Monster zmarszczył brwi, jednak nie drążył tematu. Zaprezentował im szybko podkłady, które stworzył. Część od razu wyleciała, niektóre fragmenty zaś uznali za całkiem ciekawe. Mieli niesamowity problem z wymyśleniem głównego pomysłu, na którym mógłby opierać się cały utwór. Brakowało tu jakiegoś impulsu, nagłej weny.
Siedzieli tak do wieczora, w międzyczasie wygłupiając się i rapując, czasami wdając się w dyskusję z Jinem, który został ciepło przyjęty, pomimo nikłej wiedzy na temat rapu.

- Może zgadamy się jutro wieczorem? - zapytał zadowolony Hoseok, zbierając się do wyjścia.
- Umówiłem się z Taehyungiem, więc odpada. Może wtorek? - uśmiechnął się Suga, na co już mniej ucieszony Hope odparł:
- We wtorek widzę się z Tae.
Wszyscy spojrzeli na siebie nieco zaskoczeni. Namjoon chyba nie za bardzo ogarniał sytuacji, Jin rozchylił usta, zerkając to na różowowłosego, to na bruneta. Ci dwaj zaś zacisnęli pięści, siląc się na obojętny wyraz twarzy.
- Może środa, czy ktoś znowu widzi się z dzieciakiem? - mruknął Monster, wsuwając na stopy buty. Obaj pokiwali głową na znak, że im pasuje. - No to do środy.
I wyszli. Hoseok zacisnął wargi, schodząc szybko po schodach, blondyn starał się dotrzymać mu kroku.
- Ej, co was tak pogrzało ostatnio? Dajcie temu biednemu dzieciakowi spokój.
- Jesteśmy tylko przyjaciółmi. - odparł, wsiadając do samochodu. Namjoon usiadł na miejscu pasażera, opierając się wygodnie, po czym wbił wzrok przed siebie. Nadal w głowie miał słowa Kookiego, jednak nie chciał póki co mówić o tym Hoseokowi, nie wiedział, jak by zareagował, zaś blondyn miał złe przeczucia.



***



Cała paczka siedziała w sali prób na ziemi i dyskutowała między sobą. Jimin tańczył z Taehyungiem, Monster plotkował z Hoseokiem, zaś Yoongi o dziwo zaczął dyskutować z Jungkookiem, co i go samego nieco zaskoczyło. Siedzieli razem przy ścianie, obserwując resztę.
- Po części Cię rozumiem. Nie to, bym miał podobnie, jednak potrafię wczuć się w sytuację drugiej osoby. Moja rodzina też jest nastawiona na to, bym wiele osiągnął, przez co po prostu się staram, czasami ponad moje siły. - skinął głową różowowłosy, skrobiąc coś w zeszycie. - Nie myślałeś by to rzucić i się zbuntować?
- To nie jest takie proste. - odparł młodszy. - Mam utrzymanie, dobre życie i zapewnioną przyszłość. Poza tym to nie tak, że nie lubię tego wszystkiego. Jakoś tak... Podoba mi się to, że jestem dobry, chociaż gdyby nie wymagania rodziców, to nie starałbym się aż tak, przynajmniej nie na początku. Teraz mam to już, że tak to określę, we krwi i to dla mnie normalne.
Suga kiwnął głową, rozmyślając nad czymś. Nagle naszło ich na jakieś zwierzanie, chociaż w gruncie rzeczy się nie znali. Jungkook wydawał mu się najbardziej ogarnięty z tego grona, mentalnie chyba przewyższał wszystkich, więc rozmowa z nim była przyjemnością. Poza tym czasami zwierzanie się obcej osobie było lepsze, niż opowiadanie o problemach bliskim. Młody raczej nikomu o tym nie mówił, to coś pewnie oznaczało.
- A Ty hyung? Masz jakieś cele, marzenia? Poza studiami i konkursem...
- Hm... - zamyślił się na chwilę i wbił wzrok w Taehyunga. - Zamieszkam z Tae w pięknym domu i będę miał darmową rozrywkę do końca życia.
- Z Taehyungiem? Nie wiem, co na to Jimin. - mruknął, również zerkając na bawiącą się dwójkę. Park właśnie nosił blondyna na barana, biegając w kółko. W tym momencie poczuł na sobie wzrok nowego kolegi, który był chyba nieco zaskoczony.
- A co ma Park do tego?
- No nie wiem, czy pozwoli Ci zamieszkać ze swoim chłopakiem. - wzruszył ramionami, uśmiechając się nieco sztucznie. Różowowłosy otworzył usta zaskoczony, aż się prostując.
- Chłopakiem? Jak to... chłopakiem? - zamrugał powiekami, zaciskając dłonie na kolanach. Czuł się tak, jakby ktoś wylał na niego wiadro lodowatej wody. Co te dzieciak bredzi? Przecież Taehyung nie mógł być z tym...
- No tak. Spójrz na nich. - skinął głową w ich stronę. Suga posłusznie zaczął się im przyglądać.- Przecież nie trzeba ich znać, by to dostrzec.
Nagle w głowie Yoongiego pojawiła się setka myśli. Ich pierwsze spotkanie... Ten chłopak był z nim i go za sobą chował, broniąc. Na imprezie u Hosoeka też go widział przez chwilę, chociaż chyba był zajęty czymś innym. Na próbach... Ciągle byli razem i się wygłupiali. Czyżby był aż tak zaślepiony swoim uczuciem, że nie dostrzegł tego, że obiekt jego miłości jest już zakochany, w dodatku od dawna?
Wpatrywał się w roześmianą twarz, gdy Jimin obejmował go od tyłu i bujał się z nim w rytm muzyki. Aż się w nim zagotowało.
To chyba jakiś głupi żart. Jego maluch nawet słowem o tym nie wspomniał. Było... Normalnie, jak gdyby nigdy nic. Przytulał go jak kiedyś...
Kiedyś. Czyżby miał go tylko za przyjaciela? Czy Yoongi sam sobie pewne rzeczy dopowiedział, inne zaś ukrył?
- Zwijam do domu. Jin mnie o coś prosił. - mruknął i wstał. Nie pożegnał się z nikim, po prostu wyszedł. Po raz kolejny jego serce pękło.
Los sobie z niego kpi.

Zapraszam do komentowania <3