9. I need U boy

Jimin spojrzał zaskoczony na chłopaka. Nie spodziewał się tego. Bez oporów, z cwanym uśmiechem na tej dziecinnej twarzyczce, Kooki właśnie kazał mu klękać. Z pełną stanowczością, z nieopisaną satysfakcją. I co powinien teraz zrobić?
- Taki pewny siebie jesteś, Ciastek? - przysunął się do niego, zadziornie przegryzając wargę. Złapał go za nadgarstek, po czym szepnął mu cichym, nieco gardłowym głosem. - Nie przy wszystkich, chyba nie chcesz sensacji, prawda?
Po czym zwyczajnie pociągnął go w stronę toalety. Na szczęście nikogo w nich nie było. Zdziwił się wprawdzie, że dzieciak tak posłusznie za nim poczłapał, jednak nie będzie z tego powodu niezadowolony. Im mniej oporu stawia, tym lepiej. Skoro dał radę wykiwać wielkiego Jimina, króla parkietu, to teraz dostanie nauczkę. Przyjemną, ale nadal będzie to kara.
- O co chodzi? Czemu zaciągnąłeś mnie do toalety? - Kookie uniósł brew ku górze, patrząc nieco niepewnie na bruneta. Nie było wątpliwości ku temu, że poczuł się nieco wytrącony z równowagi. I prawidłowo. O to Parkowi chodziło.
Popchnął dzieciaka na ścianę, podchodząc do niego tak blisko, że niemal stykali się torsami. Tancerz rozchylił wargi, po czym bez większych oporów przyklęknął, przy okazji ręką wodząc w dół, od klatki piersiowej po udo. Czuł, jak ciało chłopaczka drży, jak robi się gorący. Pewnie jego głowa niemal nie wybuchała od nadmiaru emocji.
A on... Dalej prowokował.
Spojrzał na niego, unosząc głowę ku górze. Ujął jego dłoń w swoją, po czym bez większych oporów rzekł: - Wybacz mi Ciastek. Tak naprawdę wcale nie masz kołka w tyłeczku, muszę to przyznać.
- J-jimin... Przestań... Wstawaj... - Jungkook nie mógł się wysłowić, zaś przerażenie na jego twarzy było coraz większe. Otwarte usta, wytrzeszczone oczy, czerwona twarz i pulsujące ciało, o płytkim oddechu nie wspominając. Jimin na niego działał, przecież to oczywiste! Dlatego też, chcąc jak najdosadniej pokazać kto tu rządzi, rozchylił wargi i wsunął w nie opuszek palca młodszego. Nie trwało to długo, raptem sekundę. Po tej czynności wstał i, nie czekając na reakcję swojej ofiary, przysunął twarz do jego szyi.
- Czy to Cię satysfakcjonuje? Mogę przeprosić Cię lepiej... - zamruczał wprost do jego ucha, następnie zaś przechylił nieco głowę tak, by niemal dotykali się nosami. Spojrzał w te wielkie, całkiem ładne oczy. - Mogę... - Zbliżył jeszcze bardziej swoje usta do jego, po czym... - KURWA MAĆ!
Złapał upadającego Kookiego, który chyba z nadmiaru emocji po prostu padł.
Tego to już totalnie by nie przewidział, istne szaleństwo!
Obejmował go w pasie, starając się wymyślić jakiś ambitny plan, jednak w jego głowie była tylko pustka. Twarz dzieciaka opadła na jego ramię, ciało zaś było bezwładne.
Za jakie grzechy?!
- Ej, Kookie. Nie rób sobie jaj, wstawaj. - jęknął, starając się go utrzymać. Nie był ciężki, jednak ta pozycja nie należała do najwygodniejszych. Poza tym... Cholera!
Obejrzał się i zauważył, że drzwi się otwierają. Nie wiele myśląc przyparł dzieciaka do ściany i zaczepił jego ręce o swoje ramiona, po czym przywarł do jego twarzy, starając się wyglądać naturalnie. Już mniejsza z tym, że wyjdzie na zboczeńca, który dyma co popadnie. Lepsze to, niż rola gwałciciela. Bądźmy szczerzy... Nieprzytomny, młody chłopak, łazienka, drugi mężczyzna, nieco spocony i z opinią podrywacza. Przecież to było takie dwuznaczne.
- Och... - usłyszał głos przybysza. Znany mu głos. Kurwa, to Hoseok! - Nie przeszkadzajcie sobie...
Dźwięk zamykanych drzwi.
- Nie wierzę... - jęknął sam do siebie, opierając twarz o tors chłopaczka. Czemu to nie mógł być ktoś obcy, tylko jak zwykle to ten głupek musiał się napatoczyć. Zawsze, ale to zawsze gdy dzieje się coś złego, to właśnie ten wyszczerzony baran musi być świadkiem. On był przeklęty, naprawdę.
Teraz jednak nie było co się zajmować tym fantem. Nieprzytomny Ciastek był prawdziwym problemem. Zawołanie Namjoona nie wchodziło w grę, przecież musiałby się przyznać do tak wrednych zagrywek. Nie chciał się z tym kołkiem pieprzyć, nie miał zamiaru nawet go molestować. Droczenie się, zwykła zabawa, nic ponad to. Ten prawiczek za bardzo się nakręcał... To już jego kosmita był bardziej przystępny, spali już nie raz razem, oczywiście bez podtekstów.
Co zrobić, co zrobić?!
Niech się stanie jakiś cud!


***


Szlag by to wszystko trafił.
Cholerny Namjoon. Cholerny Jungkook. Cholerny Taehyung.
Jimin, Ty pieprzony gnoju!
Dlaczego zawsze wszystko musiało się tak kończyć? Najpierw zjawia się przesłodzony chłoptaś, który kradnie całą uwagę Parka. Teraz praktycznie Jimin pieprzy się z nowo poznanym sztywniakiem który, jakby nie patrzeć, przecież był tu z Monsterem.
Powinien mu to powiedzieć? Nie chciał wkopać swojego przystojniaka, z drugiej strony z Monem przyjaźnili się już lata, a nie wiedział, jakie tę dwójkę relacje łączą.
Złapał za piwo i opróżnił ponad połowę jednym duszkiem. Opadł na kanapę i wbił wzrok w migające światełka. Czy każdy musi kręcić z KAŻDYM? Jimin przecież miał już tego blondyna, byli nierozłączni, nawet nie raz ta fajtłapa nocowała u niego, sam Park o tym wspominał. Tutaj pod rączkę, miziu miziu, a wystarczył nowy chłopaczek i ten kretyn tracił głowę.
Czemu to nie na jego punkcie szalał? Może i nie ociekał słodyczą jak ta dwójka, ale znali się lepiej i mieli wspólne pasje. Imprezy, konkursy, treningi. Spędzali ze sobą masę czasu, a i tak zawsze jest na przegranej pozycji.
Co ten głupi blondyn sobie myślał, sprowadzając tutaj największego podrywacza w Seulu?!
- Co jest Hoseok? - usłyszał nagle głos owego głupka. Monster przysiadł obok, z zadowoleniem popijając drinka.
- Nic. Wracaj do zabawy.
- Nie bądź zazdrosny. Przecież to tylko żarty, Jimin traktuje to jak zlecenie.
Gdybyś Ty durniu widział to co ja... Ech, musi być szczery, prawda? Bądź co bądź okłamanie przyjaciela było gorszą rzeczą, niż wydanie zdradliwego tyłka. No, fajnego w każdym razie.
- Widziałem ich w toalecie. Przyklejeni do siebie. Nawet mnie nie zauważyli. Nie chcę nic sugerować, ale Twój kochany Jungkook chyba woli Mina.
Blondyn spojrzał na niego, otwierając buzię zdumiony.
- Że...co? Jak to w toalecie?
- Dzieciak przy ścianie, ostre macanie, Jimin go molestował. Chyba wyssał mu połowę twarzy.
- No kurwa mać! - warknął i wstał, odkładając drinka na stół. Zbiegł ze schodów loży i zniknął gdzieś w tłumie. Hoseok podejrzewał, że dzisiejsza noc będzie dla pewnych gołąbków niezbyt przyjemna...
- Nadzieja umiera ostatnia, nie? - mruknął sam do siebie, wyciągając papierosa.



***


- Gdzie jestem? - Kookie rozejrzał się dookoła. Leżał w czyimś samochodzie, przykryty jakąś bluzą. Czuł się nie najgorzej, jednak niekomfortowo.
- W moim aucie. Zawiozę Cię do domu, więc się ogarnij.
Utkwił wzrok w blondynie, który siedział za kierownicą i właśnie zapinał pasy. Nieco leniwie podniósł się i zrobił to samo, ziewając cicho.
O by to szlag... Czy on przypadkiem ostatnio nie był w toalecie? Jimin się zbliżał, chciał go pocałować i...
- Ach! Jak ja się tu znalazłem? - schował twarz w dłoniach, starając się zapanować nad drżącym ciałem. Zemdlał. Padł jak skończony błazen, jak jakaś cnotka. I to jeszcze przy tym ośle patentowym, przy tym chorym zboczeńcu, przy tym kretynie z ego większym od jego absów.
- Chyba za bardzo się spiłeś. Znalazłem Cię w łazience na ziemi.
Że co? Ten mięśniak nawet go nie przeniósł w mniej żenujące miejsce? Nie. To jest szczyt wszystkiego. Jak on go dorwie w swoje łapska!
Teraz jednak trzeba się uspokoić.
Poprawił włosy, po czym zaczął otrzepywać ubranie. Matka nie mogła poznać, że coś jest nie tak. Władował sobie do buzi pół paczki gum, chcąc zamaskować możliwy zapach. Może i nie wypił dużo, ale przezorny zawsze ubezpieczony. Pani Jeon miała wyczulone zmysły, łatwo się jej nie wykiwa.
Nie odzywali się do siebie. Kookie miał wprawdzie ochotę okrzyczeć kolegę o jazdę po alkoholu, jednak spasował. Było mu głupio, byłoby więc to niewskazane. Pozostała mu tylko modlitwa o to, by nie złapała ich policja. Jego rodzice chybaby umarli ze złości, on zaś pierwszy wąchałby kwiatki od spodu.


***


Ten dzień bez wątpienia należał do jednych z gorszych. Bolała go głowa, czuł się niewyspany, w dodatku zaraz miał się pojawić u niego Tae, bo coś tam potrzebował znaleźć w internecie, a sobie nie radził.
Jimin naprawdę nie chciał, by jego aniołek oglądał go w takim stanie, to było upokarzające. Powinien dawać mu przykład i uczyć tego, że zawsze trzeba być perfekcyjnym. Teraz zaś, w pogniecionej koszulce i w upaćkanych ketchupem spodenkach, nie wyglądał zbyt atrakcyjnie. I jeszcze te wory pod oczami... Szlag by to. Dzisiejsza noc była okropna. Prawie dostał zawału, gdy do toalety wpadł Namjoon, on zaś chlapał po twarzy Kookiego, przewieszonego przez kolano. Blondyn prawie wyszedł z siebie, bo dzieciak był pod jego opieką, tak przynajmniej twierdził.
W każdym razie wyglądało to żałośnie, ledwo udało mu się wytłumaczyć starszemu, że po prostu się wygłupiał. Nie miał siły ani odwagi kłamać, nie przy tym strasznym człowieku. Nigdy nie widział go wkurzonego, wtedy zaś niemal nie wybuchł. Cud, że go nie pobił.
Potem jeszcze Hoseok był jakiś nieswój, co go jakoś wybitnie nie zdziwiło. Chyba nie był przyzwyczajony do widoku dwóch całujących się facetów, on tam raczej uganiał się za spódniczkami, chociaż jakieś wibracje Park od niego wyczuwał. Było to jednak nieistotne, w końcu nic go do Hoseoka nie ciągnęło, był aż nazbyt męski, a to przecież Jimin ma być górą we wszelakich relacjach.
- Och...
Rozległ się dźwięk domofonu. Podszedł obolały do drzwi i kliknął przycisk, nawet nie sprawdzając kto to. Spodziewał się przecież konkretnej osoby.
Oparł się o ścianę, po czym gdy usłyszał kroki, bez oporów otworzył drzwi. Jego oczom ukazał się Tae, jednak niesamowicie zmarnowany. Był zaspany, miał sińce pod oczami, mimo to uśmiech na twarzy pozostał.
- Jeju, moje maleństwo! - jęknął Jimin i zamknął za nim drzwi. Pociągnął go w stronę swojego pokoju i popchnął na łóżko, od razu przykrywając kołdrą. Sam położył się obok, wgapiając w niego. Blondyn nic nie mówił, zamknął tylko oczy oddychając powoli. Był spokojny, jednak Park wiedział, że pewnie przepłakał całą noc. Taki już był ten kosmita... Zawsze radosny, zawsze pomocny, w nocy zaś budziły się w nim negatywne emocje. Biedaczek...
- Jimin... Ja...
- Tak? - oparł się aż na łokciach i przysunął do kolegi.
- Bo ja... - jąkał się, po czym przewrócił na bok, wpatrując się w Jimina tymi pięknymi oczami. - Ja Ci nie powiedziałem wszystkiego.
Brunet zmarszczył czoło, nieco się spinając. Taehyung opowiedział mu historię swoją i tego różowego kretyna, podał mu powód zerwania znajomości. Co jeszcze miał mu do powiedzenia?
- O co chodzi, Tae?
Miał złe przeczucia.
- Ja tak naprawdę....

Tak. To zdecydowanie zły dzień.



***


Mały, słodki chłopaczek na rowerku. Obok niego stał nieco starszy, wyraźnie ucieszony, który podtrzymywał kolegę, by ten nie upadł.
Rudy nastolatek z kwadratowym uśmiechem i obejmujący go brunet w szerokich, hiphopowych obraniach.
Dwóch dzieciaczków, jeden przytula zapłakanego okularnika.
I tak w kółko. Setki, tysiące zdjęć. Na każdym uśmiechnięty i uroczy maluszek, obok niego dumny obrońca.

Jin czuł się dziwnie. Gdy zabierał śmieci z pokoju Sugi, dostrzegł wielki karton. Nieco go to zaskoczyło, więc otworzył go. Nie spodziewał się takiego znaleziska. Kolekcja robiła wrażenie, bez wątpienia ten wesoły chłopak obok był tym, przez którego teraz Yoongi cierpi. Przecież nie było innego wytłumaczenia, prawda? Seokjin go nie kojarzył. Nie był to żaden znajomy ze studiów ani z czasów szkolnych, zresztą jak widać znali się od zawsze, to nie były zdjęcia robione w Seulu, tylko raczej w jakimś małym miasteczku. Suga wspominał, że pochodzi z 'zadupia', więc to ktoś od niego. Ktoś, z kim był związany latami i z kim miał wybitny kontakt.
Jakby się tak nad tym bliżej zastanowić... Zdjęć było coraz mniej wtedy, gdy różowołosy zaczął liceum. Wtedy musieli się rozstać i ich spotkania były sporadyczne. Dlatego też pewnie miał tak wiele zdjęć samego chłopaka. Chyba wiele dla niego znaczył.
Pytanie jak wiele?
Nie znalazł fotografii z ostatnich dwóch, czy tam trzech lat. Pod koniec jego współlokator zaczął się farbować na odcienie czerwieni, wszędzie zaś był w swoim naturalnym kolorze.
Czyżby to rozłąka tak go dobiła?
I... Czy oni byli razem?
Sięgnął po zdjęcie, które najbardziej go męczyło. Yoongi leżał na łóżku, zaś ten drugi spał z twarzą wtuloną w jego szyję. Obejmowali się, zaś Suga wpatrywał się w niego z uczuciem wymalowanym na twarzy. Był szczęśliwy tak mocno, że Jinowi aż trudno było uwierzyć, że to ta sama osoba co teraz. Nigdy go takiego nie widział, a znali się przecież pięć lat...
Czy to... przez niego się wypalił?

Coś w środku go zabolało.
Czyżbyś był zazdrosny, Seokjin?

Zapraszam do komentowania ;)